Duygusal yeme bir ekip güçlü ve çoklukla olumsuz duygudurumlarının neden olduğu bir yeme bozukluğudur. Çoğumuzun başına gelir. Bazen uzun sürer bazense dönemsel olarak rüzgar üzere gelir ve geçer. Lakin geçtiği devirde yüksek oranda kilo alımına, sıhhatin da bozulmasına yol açabilir.
Duygularımızın, iştah üzerinde %30-48 oranında artma yahut azalmaya neden olduğu belirtilmektedir.
Yalnızlık, depresyon, anksiyete üzere his değişimleri mühletince yemeye daha çok meyilli oluruz.
Depresyon ve öfke daha çok duygusal yemeye neden olmaktadır.
Korku, kızgınlık ve gerilim üzere hisler ise olağandan daha süratli yemeye yol açar.
Üzüntü, besin tüketimini hem artırabilen hem de azaltabilen bir histir.
Can ezası ise daha çok iştah artışına yol açar.
Çözüm nedir pekala dersenir:
Duygularımızın farkında olmak ve hangi hissin hangi besinleri yememize daha çok neden olduğunu bilmemiz kıymetlidir.
Duygusal açlıkla fizikî açlığın belirtileri farklıdır. Fizikî açlıkta; karın guruldar, en son yemek yiyeli 5-6 saati geçmiştir. Açlık kaynaklı halsizlik mevcuttur. Duygusal açlıkta ise bu belirtiler olmaz. Ymek yiyeli şimdi çok vakit geçmemiştir. Kişi genelde yüksek kalorili çöp besinlere yönelir.
Duygusal yeme isteği geldiğinde kendimizi oyalayacak kimi aktiviteler planlamak işe yarayabilir. Bu bazen, spor, idman yahut yürüyüş, bazen bir örgü el işi, bazen bahçe yahut toprak işi, bazense bir arkadaş sohbeti olabilir. Bu aktifliğin size keyif verecek bir şey olması gerekir yoksa kişi kendini yeme atağından alıkoyamaz.
Tüm bunlara karşın bu durumla baş edemiyorsanız, beslenmenizin birden fazla duygusal açlıkla yediğiniz besinlerden oluşuyorsa, bir diyetisyen dayanağı ile sezgisel yeme pratikleri uygulamak yararlı olabilir.
