Homoseksüellik gelişimsel bir sorundur ve temelinde baba oğul bağlantısında yaşanan meseleler vardır. Bu meseleler çocuğun cinsiyet kimliğini içselleştirememesine neden olabilir. Erkek çocuk olağan olarak erkeksi kişilik geliştirebilmek için erkeksi modelle özdeşim kuracaktır. Erkek çocuk büyüyüp geliştikçe basamaklı olarak anneden uzaklaşıp babaya yakın olma muhtaçlığı hisseder. Bu devirde baba ile kendini benzeştirir,erkeklik özelliklerine sahip olmak için açık ve alıcı durumdadır ve babaya özel ilgi gösterir (onun üzere olmak ister). Sonuç olarak babaya bağımlılık duygusu artar,ondan onay ve kabul bekler. Anneden kopmanın verdiği özgürlük ve güçlülük hissi babada beden bulur. Baba şefkatli ve kabul edici olduğunda erkek çocuğun kendini feminenlikten ayırması ve maskulen alana girmesi tarafında tesirli olcaktır. Bu sayede erkeklikle özdeşleşcek ve muhtemelen heteroseksüel olacaktır.
Babanın,oğlunun erkeklik hissinin gelişmesi için ehemmiyeti büyüktür. Çocuk bir defa baba ile özdeşleştiğinde başka erkekleri model almaya açık hale gelir. Erkek çocuğun cinsiyet kimliğinin belirlenmesinde baba oğul ortasındaki duygusal yoğunluğun katkısı fazladır. Her çocuk model aldığı babanın kişilik özelliklerini,değerlerini ve davranışlarını içselleştirir ve egosunu şekillendirmeye başlar. İlişkideki baskı ve cezalandırma yerine baba sıcaklığı,sevgi ve ilgi özdeşime müspet katkı sağlar. Erkeklik cinsiyetinin gelişimi için o sıcaklık koşuldur. Şayet çocuk babasını destekleyici,ödüllendirici olarak algılayarak büyür ve gelişirse o çocuğun homoseksüel özellikler göstermesine ket vurmuş olunur ve erkekliği benimseyerek büyümesine babanın büyük katkısı olmuş olur. Babanın konuttaki varlığının pasif kalması homoseksüelliğin kıymetli bir faktörüdür. Tabi ki de sevgi tek başına kâfi olmayabilir. Baba sevgisini verirken birebir vakitte çocuğu erkek özerkliğe teşvik etmelidir. Homoseksüellğin en önemli nedeni babanın pasif olması ya da yokluğu değildir,çocuğun erkek figüre karşı savunmacı kopma tavrı geliştirmesidir. Çocukluk periyodunda baba oğul az vakit geçirirse ve baba art planda kalırsa,çocuğu feminenliğe itebilecek sonuçlar ortaya çıkabilir. Babaya öfkeli biçimde büyüyen çocuklar erkek modeli reddederler ve feminen bir duruş sergilerler. Babanın, kimlik oluşumuna yardımcı olabilmesi için öncelikle kendi kimliğinde gereğince inançlı hissetmesi gerekir. Birçok erkek çocuk cinsiyet özdeşim periyodunda babayı reddedebilir ancak baba sağlıklı,duygusal olarak esnek ve çabuk toparlanabilen biriyse bağlantı tekrardan oluşacaktır.
Anne Faktörünün Ehemmiyeti
Homoseksüel erkeklerin çocukluk yaşantısına bakıldığında çok yakın,baskıcı,korumacı anne figürü görmek mümkün. Baba oğul bağlantısını baltalayan,özerkliği sabote eden bir baskınlık homoseksüelliğe neden olan bir faktördür. Anne çok müdafaacı,şefkatli,sevecen,kontrol edici ve fazla yakınsa buna rağmen baba uzak,pasifse yahut hiç yoksa erkek çocuğu feminen özdeşime yakın bulmak büyük bir ihtimaldir. Homoseksüel annelerinin birçok korkulu ve kırılgan yapıdadır münasebetiyle zayıf kişiliğe sahiptirler. Zayıflıklarının sonucu olarak oğulları üzerinde güçlü bir manipüle edici tesir kurarlar. Anne ile yıkıcı bir paydaşlık kelam konusu olduğunda çocuk babayı dışlayıcı bir hale sahip olacaktır buda çocuğu erkeksilikten uzaklaştıran tesirli bir faktördür. Günümüzde babalar konuttan uzakta,oğullarından kopuk yaşadıkları için anne daima baba oğul ortasında ara bulucu rol üstlenir böylelikle çocuk babasını feminen gözle görür. Homoseksüellik faktörü olarak,annenin baskınlığı yahut çok ödüllendirici olması ve ebeveynlerden birinin narsist gereksinimlerinin karşılanmasına dayalı bir alaka kurulması tesirlidir. Erken çocuklukta çok muhafazacı anne, baba ile sorun yaşayan çocuğun babadan kopması ve anneye sığınması için tesirli bir faktördür. Anneden ayrılarak bireyleşmede baba devreye girmelidir. Anne oğul ortasındaki münasebet güçlü ancak baba her ikisine de uzaksa çocuk özdeşimi anneden yana olur ve kadınsallığa yönelir. Ayrıyeten,anne babanın erkekliğini yok sayıp onu zedelerse,babanın model olma isteğine ket vurmuş olur.
Anne-Baba Münasebetinin Ehemmiyeti
Makûs bir aile hayatı ve ebeveyn ilgisi ile homoseksüellik ortasında münasebet olduğunu düşünebiliriz. Homoseksüellerin anne babalarının evlilik alakalarının yıkıcı ve sapkın oluşu ve ebeveynler ortasında üstünlük uğraşı olduğu sıkça görülür. Parçalanmış bir evlilik ve aile varsa homoseksüelliğin var olması da mümkündür. Erkek çocuk cinsiyet özdeşim devrinde hem anne hem de babanın yardım ve iş birliğine gereksinim duyar. Cinsiyet bozukluğu yaşayan erkek çocuklar boşanma nedeniyle babanın olmayışıyla erkek figürüyle daha az irtibatta olur. Bu nedenle erkeksiliği özdeşleştiremez. Sağlıklı bir biçimde tatmin ve emniyet duygusu yaşayan karı koca öteki ihtiyaçları gidermek için çocuğu kullanmazlar. Tatminsiz ve inançsız bir evlilikte birçok anneler eşlerinin yokluğundan ötürü oluşan duygusal boşluğu oğullarında telafi etmeye çalışırlar. Karı koca ortasında sevgi bağı varsa,baba oğluna bayan erkek bağ konusunda sağlıklı bir model olur ayrıyeten karısına çocukla sürdürmek isteyeceği emniyet hissini sağlamış olur. Şayet bayan kocasını küçük görüp,onun erkekliğini zedeleyip aşağılarsa çocuk erkekliği reddedecektir.
Geçmiş Travmaların Değeri
Gelişim sürecinde çocuğun babası tarafından reddedilmeyi yaşaması yahut babanın besbelli kişilik bozukluklarına sahip olması çocukluk periyodunda travmalara sebep olabilir. Bazen baba sevgi dolu olsa bile içtenlikle çocuğu kabullenemeyebilir buda babanın kendi hayatındaki travmalardan olabilir ve çocuğuna yaptığı kimi transferler çocuğun cinsiyet gelişiminde aykırılıklara sebep olabilir. Babanın kendi babasına yahut ağabeyine beslediği çözümlenmemiş nefret,düşmanlık hislerini çocuğuna aktarır ve çocuğunun bireyleşmesini tehtit olarak görür. Kendini tehtit altında hisseden baba oğlunun cinsiyet kimliğinin gelişiminde güvensizlik ve ret hissini hisseder. Her şeye karşın baba şayet duygusal açıdan esnekse kendini çabuk toparlayabilir ve oğlu ile ilgisini düzenleyebilir.
