Belgin Sarılmışer yalnızca 30 yıl yaşadı. Biz onu asıl ismiyle değil de Bergen olan sahne ismiyle tanıdık. Bergen Hayatını Halis’e duyduğu ‘ölümüne aşka adadı. Halis, Bergen’in hayatını elinden alan, acıların kadını yapan saplantılı aşığıydı. Bergen’in tek isteği müzik söylemekti. Halis çok kıskanç olacak ki buna müsaade vermedi. Evvel yüzüne kezzap atıp hoşluğunu elinden aldı sonra tek kurşunla hayatını.
Belgin Sarılmışer 15 Temmuz 1959’da Mersin’de yedi çocuklu bir ailenin son çocuğu olarak dünyaya geldi. İlkokulu bitirir bitirmez konservatuvara girdi. Hem de imtihanı birincilikle kazanarak. Okulu hiç sevmedi. O yalnızca müzik söylemek istiyordu. Konservatuvarı kazandığı sıralarda Yalçın ile tanıştı. Birinci aşkıydı Yalçın. Ona zorla sahip olmuştu. Bir gün karşısına geçip, diğeriyle evleneceğini söylediğinde aslında Belgin hayattan ya da aşktan birinci darbesini yemiş oldu.
Okulu bıraktı. Artık bir an önce sahneye çıkmak istiyordu. Yaşını büyüttüler. Belgin’e artık bir sahne ismi gerekiyordu. Gazete de Norveç’in Bergen kentinden bahseden bir haber gördü. Çok sevdi. Benimsedi. Benim adım Bergen olmalıydı dedi.
Artık Bergen olmuştu. Sahnelerin billur sesli Bergen’i. Sahnede kendine uzun mühlet bakana ‘çok beğendiyseniz oğlunuza alın’ diyecek kadarda çetin cevizdi. Yaralarını, müzik söyleyerek sarıyordu. Yalçın’dan sonra kimse girmemişti hayatına. Ne olduysa Adana’da oldu. Halis Hür ile karşılaştı. Halis her gece pavyonda karşısına kurulup bir saniye bile gözünü ayırmadan onu seyretti, her gece usanmadan kulise çiçek gönderdi. Bergen, başına attı çiçekleri.
Halis, gurur yaptı. Uzun müddet gitmedi pavyona. Lakin çiçekleri yollamayı sürdürdü. Bir karta “Beni tanısan seversin” diye yazdı. Bergen, birinci kere çiçekleri, o gece çöpe atmadı. Lakin bilmiyordu hayatının büyük aşkı, kâbusu olacaktı.
Bergen taksit ile otomobil almıştı. Senetlerini ödeyemeden yandı, kül oldu. Halis söndürmeye çalıştı yangını. “Ağlama” dedi, “Üzülme. Ben sana yenisini alırım…” O gün âşık oldu Halis’e. Ancak bilmediği bir gerçek vardı arabayı Halis yakmıştı. Çok geçmeden Bergen’de bu gerçekle yüzleşti. Ona yeni bir otomobil aldı. Aslında aklını çelmek için yapmıştı bunu. Büyük aşk bunun da üstesinden geldi, evlendiler..
Bergen evliliklerinde başında dayak yemeğe başladı,sonrada Sık sık eve gelmeyen Halis’in evli olduğunu öğrendi. Nikâh memuru da yalandı, şahitler de, her şey aslında koskoca bir yalandı. Adam da meczup üzere seviyordu Bergen’i, delirmiş üzere. Sahneye çıkmasını istemiyordu, “Boşanacağım” diyordu. Boşandı da… Barıştılar
Bergen, konutunun bayanı oldu, şiddetin için de yaşayan bayanı, makyajı bile kapatamadı morluklarını. Her seferinde sahneye kaçtı Bergen. Her kezinde Halis’in kara gözlerine bakıp barıştı. Tekraren kaçtı. Mersin’e, İzmir’e bir çok kente. Ona âşık olanlar oldu, fakat Bergen hayatını zehir edecek olan Halis’ten diğerini sevmedi. Bir gün acı acı çaldı telefon, Ankara’daki meskeni yanmıştı. Yeniden yanında “Üzme kendini” diyen halis vardı. Tekrar meskeni eski haline o döndürmüştü. Pekala yeniden o mu yakmıştı? “Ben yapmadım diyordu. Gözünü o kadar kör etmişti ki halis için ona inanmıştı.
Evlendiler sonunda. 9 Ocak 1982’de günlüğüne “Evlendim” diye yazmıştı Bergen. Birlikte yaşamaya başladıktan sonra Halis yeniden eski hayatına dönmüştü. Bergen ise yeniden konutunun bayanı. Peşi sıra arbedeler, dayaklar… Bıraktı Halis’i. Kaçtı gitti İzmir’e. Sahneye çıktı yine. O kaçtı, Halis kovaladı. Adana delikanlısı, “Üç gün sonra bütün gazeteler senden bahsedecek” dedi. Dediği de oldu.
Sahnedeyken bir adam elindeki kovayı Bergen’e yanlışsız savurdu. Evvel bir sıcaklık hissetti yüzünde, bedeninde. Canı yanıyordu. O kovada kezzap vardı.Adana delikanlısı namı kıymet Halis yeniden sahnedeydi. Görmüyordu Bergen. Bütün gazeteler Bergen’in acıklı kıssasını yazıyordu. Halis dediğini yaptı. Halis mahpusu boylarken Bergen İstanbul sahnelerine gitti. Kısa müddet görüşmediler.
Bu bile bitirmedi bu aşkı. Aptal aşık olacak ki bütün bu yaptıklarına karşın Bergen, Halis’i ziyarete gidiyor, para götürüyordu. Bu sırada Bergen’in Şöhreti artık Türkiye sonlarını aşmıştı. Yurtdışı turnelerine çıkıyor, sahne aldığı yerlerde izdiham oluyordu. Bülent Ersoy’lar, İbrahim Tatlıses’ler le birebir sahnedeydi artık.
Lakin o Bergen’nin aklında tek bir şey vardı o da Halis. Bir gün yeniden kavuştular. Bir sinema düşününün yıllar sonra tekrarı çekilir oyuncular farklı olur. Bern içinde tıpkı sinema yine çekildi. Kimse değişmedi. Adam kıskanç bayan inatçı ve birebir son. Boşandılar
Bir gün annesiyle yeniden bir öbür kente giderken gerideki otomobil direksiyon kırıp, önlerine geçti. Halis’ti. Tartışmaya başladılar. Tek bir el silah sesi duyuldu. Ve olduğu yere kanlar içinde yığıldı Bergen, acılarını da alıp bu dünyadan göçtü gitti.
Hafızalarda ise acıların bayanı Bergen’in şu kelamları kaldı. Bazen beşerler hiddetli sever, ölesiye sever, yaşadıkları makûs olaylar sevgisinden bir şey götürmez.
