Bir gece apansız göğsünüzdeki meşakkatin yükü ile uykudan uyanıp nefes alamıyormuş üzere hissettiğiniz ve kalbinizin bütün bedeninizde atıyormuşçasına sesini ve çarpıntısını duyduğunuz oldu mu?
Yataktan fırlayıp kalp krizi geçiyorum korkusu ile yakınlarınızı uyandırıp apar topar en yakın sıhhat kuruluşunun acil servisinde buldunuz mu kendinizi?
Birinci sarsıntıyı acil serviste sakinleştirici bir iğne ile atlatırken sizinle ilgilenen tabibin “fiziksel hiçbir şeyi yok merak etmeyin meskene götürebilirsiniz” dediğini duyduğunuzda buna inanamadığınız ve aslında çok önemli bir sağlıksızlığınız olduğunu lakin hekimlerin bulamadığını düşündüğünüz oldu mu?
Elbette sonraki günler o gece ne yaşadığınızı anlamaya ve anlamlandırmaya çalışarak tüm poliklinikleri sırayla dolaşıp onlarca tetkik yaptırarak ve her seferinde “bu tabipler hiçbir şey bilmiyor! O gece ne yaşadığımı ben biliyorum kesin benim önemli bir sağlıksızlığım var lakin bulamıyorlar” diyerek geçecektir.
Artık gidebileceğiniz tabip ve poliklinik kalmadığında size psikiyatriyi öneren bireye çok öfkeleneceğinizi ve sizi kimsenin anlamadığı kanısı ile çaresizce araştırmaya, internetten okumalar yapmaya ve “ya tekrar yaşarsam o gece üzere bir geceyi” korkusu ile uyuyamaya korkar hale geleceğinizi biliyoruz.. Zira yaklaşık 8 yıldır tıpkı süreci dinliyoruz danışanlarımızdan! Size ve en çok da vücudunuza ne mi oluyor?
Vücudunuz konuşuyor ve size bir şeyler söylemeye çalışıyor, dikkatinizi kendinize yöneltmeye çabalıyor …
O geceden beri aklınız vücudunuzda o denli değil mi? En ufak değişiklikleri anında hissetmiyor musunuz?
Sizi bunaltan ortamlardan yerlerden ve şahıslardan uzaklaşmaya başlamadınız mı? Artık daha dikkatli ve seçici değil misiniz? Konuttan çıkarken sıhhat kuruluşlarının yahut acil servislerin yerini uygunca ezberlemediniz mi? Artık çantanızda su, kolonya, ıslak mendil ve acil durumlarda aranacak bireylerin yazılı olduğu bir kağıt v.s üzere şeyler yok mu?
Fark ettiniz mi? Eskisinden daha fazla ilgileniyorsunuz kendinizle ve neye gereksiniminiz olduğuna dair kendinize dönüp bakıyorsunuz…
Sonuç olarak bütün bu yeni şeyler sizi huzursuz etse de, korkulu fikirler içinde bunalsanız da aslına bakarsanız vücudunuz emeline ulaştı ve dikkatinizi kendinize yöneltti… Daha evvel hiç olmadığı kadar…
Ne yapmalıyız?
“O gece” den önceye, birkaç hafta, birkaç ay, hatta birkaç yıl önceye gidin. Vakitte bir seyahat yapın!
Neler oldu, neler yaşadınız neler biriktirdiniz ki vücudunuzda bir taşma var artık? Yaşadıklarımızdan bize kalan ne kadar olumsuz his ve fikir var içimizde biriktirdiğimiz… Hepsi birer çöp kararında.
Tabir etmediğimiz, boğazımızda takılıp kalan ve bir yumru üzere nefesimizi tıkayan ne kadar cümle var kimbilir…
Nasıl olsa anlamayacaklar diyerek kurulmamış yüzlerce binlerce his içeren cümle var, artık göğsümüzde kocaman bir kaya üzere hissettiğimiz…
Artık ise yaşadığınız şey; biriken hislerin fikirlerin ve vücudumuzda sıkışıp kalan olumsuz gücün tesirleri..
Çaresiz ve tahlilsiz üzere görünse de gereksiniminiz olan, içinizde bir yerlerde biriken bu çöplerden arınmak ve vücudunuzun nefes almaya başlamasını sağlamak..
EMDR bu sıkıntılarla çalışan bir psikoterapi yoludur ve duyguyu, kanıyı ve vücudu bir bütün olarak kabul eder ve vücuda nefes alacak bir paklık yapar. Vücudu bir kaynak olarak kabul eder ve içimizdeki düzgünleşme gücümüzü açığa çıkararak kendimizi güzelleştirmeye dayanak olur.
