Herkes kaçmak istiyor ancak kimse hareket etmiyor! Kendimizi mi kandırıyoruz?
Son vakitlerde birçok insanın lisanındaki, kaçma isteği bazen seans odalarına taşınır hale geldi. Bu birçok vakit “bıktım artık söylemleri” ile başlayan ve kaçma düşleri ile sonlanan bir telaffuz halinde şekillenir oluyor. Bu kanıların ne vakitten beridir hayatınızda olduğunu sorsam cevap çoğunlukla senelerdir olur. Senelerdir var olan gitme isteği ve eylemsizlik…
İnsan beyni ihtiyaçlarını fark etme, tasarlama ve yönelme ile işler. Halbuki bu telaffuzlarda daima bir eylemsizlik ve eylemsizliğin getirdiği sıkışma hisleri mevcut. Hayatımızda bunu yaşadığımızda sıkışma hisleri eylemsizlik ile birlikte çaresizlik algısı yaratabilir ve işler gittikçe karmaşık hale gelebilir. Bir müddet sonra bir hareket yapma isteğimizin farkındalığı bizde kalır ve isteğimizi yerine getiremediğimiz için de gün be gün depresifleşebiliriz.
Pekala neden gitmiyoruz? Ya da gidemiyoruz?
Bunu düşündüğümüzde birçok somut “bahane” sayabilirsiniz. “bahane” diyorum zira bunlar ne kadar mantıklı nedenler de olsalar öteki inanç ve hislerin yansımasıdır.
Şu anda yaşadığımız bize acı çektiren ve bıktıran her neyse bunun kurtuluşu gelecekte olmalıdır diye düşünürüz. Bu bir taraftan umut taşır ve hayatı devam etmemizi sağlar . Diğer taraftan yapılacak iş geleceğe ertelenir.
Bazen içinde yaşadığımız hayatın gelecek versiyonu o kadar tehlikeli görünür ki bu yaklaşan gelecekten kaçmak isteriz ama şu anda hala tehlike ile yüzleşmemişizdir ve yaşayabiliyoruzdur bu adım atmamıza mahzur teşkil eder. İleriye hakikat atılan her adım birebir vakitte bilinmezliğe de yaklaşmak, risk almak ve sorumluluk almak demektir ve bütün bunlar düşünüldüğü an çok daha ağır bir yük üzere hissedilir. Birçok duyguyu birlikte deneyimleriz.
Bu iş yerinden gideceğim bıktım artık !
Pekala ne vakit?
Bilmiyorum
Nereye
Bilmiyorum
Bu iş yerinde birtakım hususlardan çok sıkıldın ve başa çıkmakta zorluk çekiyorsun, içinden biri güya koşarak uzaklaşıyor lakin sen kaldığının farkındasın değil mi?
Evet
Kaçtığını düşlemek seni bir nebze duyguna uyumlu davrandığın hissini verip rahatlatıyor sanırım.
Pekala kaldıramadığın Neyin acısı?
…
Bu küçük konuşma size tahminen tanıdık gelmiştir. Hissedilen acıyı düşünmemek ve kaçış fantezisi kurmak acıyı hissetmeme eforundan diğer bir şey değildir. Oysa o acıya ve onu anlamaya muhtaçlığımız var, acıyı hissetmeden, nerden kaynak aldığını görmeden ileriye hareket etmek gerçek bir hareket halini almayacaktır. Hayatınızın şu anki tıkanma kaynaklarının sizde farklı kökenleri var ve bunları bulmalısınız.
Uzman Klinik Psikolog Nuray Sarp Kulkara
