Selçuk altı yaşındayken Yıldız isminde bir kardeşi dünyaya gelir. Annesi Öznur hanım hemşire, babası Nevzat Beyefendi ise ögretmendir. Yıldız’ın doğumu ailedeki birçok şeyi değiştirmiştir. Öznur hanım işiyle meskeni ortasında adeta mekik dokur olmuştur, kızının muhtaçlıklarını eksiksiz yerine getirebilmek için elinden gelen herşeyi yapar. O minicik bebeğin dış dünyayla tek ilişkisi annesidir. Aglamasının nedenini bir çırpıda çözer acıktığı için ağlıyorsa karnını doyurur ,uykusuzluktan ağlıyorsa uyutur onu mutlu etmek için ugraşır dururdu.
Ortadan yıllar geçti. Yıldız artık dört yaşına gelmişti. Sempatikliği herşeyi elde edebilmesi için kafiydi. Annesi işteyken halasında kalıyordu. Anne ve babasının işten dönüşü onun için bayram üzereydi. Annesine çok bağımlı bir çocuktu. Annesiyle vakit geçirmek en büyük mutluluğuydu.
Yeniden bu türlü bir günde Öznur hanım canı sıkkın bir formda konuta dönmüş ve eşine olayı anlatmaya başlamıştı. O hizmet içi eğitim hasebiyle altı ay kent dışında olmak zorundaydı. Gitmemesi durumunda işten çıkarılma mümkünlüğü yüksekti. Annesinin gitmesi Selçuğun hayatında çok da birşey değiştirmeyecekti. Ne de olsa o babasının çalıştığı okulda ilkokul dördüncü sınıfa devam eden kocaman bir delikanlıydı artık. Halbuki Yıldız yalnızca dört yaşındaydı ve ağabeyine oranla annesine daha büyük bir muhtaçlık duyuyordu. Annelerinin yokluğunda çocuklar nerede kalacaktı? Günlerce üzerinde düşünülen bu durum sonunda bir karara bağlandı. Selçuk babasıyla birlikte konutta kalacak; Yıldız, Edirne’deki annneannesinin yanına götürülecekti.
O haftasonu Yıldız anneannesine bırakıldı. Anne ve babası vakit zaman kızlarını görmeye gidecek lakin daima yanında olamayacaklardı. Yemekler yenildi, sohbetler edildi. Artık gitme vakti gelmişti. Anneannesi, küçük kızı komşuya götürdü. Annesi, babası ve ağabeyi de meskenlerine döndü.Yıldız meskene döndüğünde konut bomboştu, yalnızca birşeyi merak ediyor ve çığlık çığlığa ağlıyordu. Tek bilmek istediği annesinin nerede olduğuydu. Her yere baktı fakat kimseleri bulamadı. Onu bıkakıp gitmiş olamazlardı. Ağlarsa onu kesinlikle almaya gelirlerdi. Tüm beklentileri anneyi geri almaya yönelikti. Anneanne çaresiz kalmıştı ne yaptıysa torununu susturamamış tüm teşebbüsleri olumsuz sonuç vermişti. Gitgide daha yüksek sesle ağlıyor, kendini yerden yere atıyordu. Bu bir hafta boyunca bu türlü devam etti. Yıldız neredeyse aralıksız ağlıyor, sırf uyurken susuyordu.
Küçük kız, vakit geçtikçe daha da umutsuzlaşıyordu. Annesini bir daha hiç göremeyeceğini düşünüyordu. Çaresizdi, gülmüyor, oyun oynamıyor yalnızca anneannesinin zoruyla yemek yiyordu. Anne ve babasının fotograflarını gördüğünde anne deyip boynunu büküyordu. Uykuları sistemsizdi. Çok salgırgandı. Kimsenin onunla ilgilenmesini istemiyor, ailesi tarafından reddedildiğine inanıyordu.
Yaklaşık bir ay sonra anneanne Yıldız’ın kulağının gerisinde büyük bir şişlik olduğunu fark etti, kızını telaşlandırmamak ismine da durumu onlara aktarmadan Yıldız’ı bir doktora götürdü. Lakin verilen ilaçlar işe yaramadı, tersine şişlik gitgide büyüyordu. Anneanne çaresiz bir biçimde kızını arayıp durumu haber vermek zorunda kaldı. Öznur hanım, gözyaşları içinde kızının yanına koştu. Tüm cürüm onundu. İş için bile olsa kızımdan farklı kalmamalıydım diye düşündü. Yıldız annesine o kadar kızgındı ki yüzüne hiç bakmıyor, o yokmuş üzere davranıyordu. Annesi sarılmak istediğinde ağlıyor ve buna asla müsaade vermiyordu.
Endişelenen aile, Yıldız’ı bir araştırma sağlıksıznesine götürdü. Burada biyopsi yapıldı. Yapılan değerlendirmeler sonucunda bu şişlik; anneden başka kalmanın vermiş olduğu hüznün dışa vurumu olarak açıklandı ve aileye kızlarının depresyonda olduğu söylendi. Öznur hanım çok pişmandı, ne kıymetine olursa olsun bir daha kızından hiç ayrılmayacaktı.
Nasıl Olurdu Da Dört Yaşındaki Bir Çocuk Depresyona Girebilirdi?
Meğer ki, yüklü olarak yetişkin rahatsızlığı olarak bilinen depresyon 4 – 11 yaşlarındaki çocuklarda ve hatta bebeklerde bile görülebilir.Oyun oynamada isteksizlik, uyku ve yemek sorunları, ümitsizlik, olağan aktivitelere ilginin azalması, güç eksikliği, toplumsal soyutlanma, irtibat eksikliği, öz hürmet eksikliği çocukluk depresyonunun tipik belirtilerindendir.
Tıpkı Yıldız’ın tedavisinde olduğu üzere ilaç tedavisi ve psikoterapi ya da her iki tedavi biçimi bir ortada çocukluk depresyonunun tedavisinde tesirli olmaktadır.
