Anksiyete erken çocukluk devrinden itibaren var olup gelişmeye devam eden ve beynimizi tehlikeye karşı uyaran, önlem almaya yarayan fonksiyonel bir sistemdir. Fakat günlük hayat içerisinde hayat kalitesinde bozulma, gündelik akışta zahmet yaşamaya sebep olursa bir sorun olarak görülmektedir. Bu sorun de anksiyete bozukluğu olarak tanımlanır.
Yaygın Anksiyete bozukluğu, en az altı aylık müddetin birçok gününde bir ekip olaylar ya da etkinlikler ile ilgili olarak, kişinin kontrol altına almakta zahmet çektiği ve günlük fonksiyonelliğini etkileyecek seviyede çok tasasının ve dertli beklentisinin olması ile birlikte huzursuzluk (sürekli gerginlik hali), kolay yorulma, odaklanma zorluğu, kas gerginliği ve uyku bozukluğu belirtilerinin en az üçünün bulunması olarak tanımlanır. Çocuk ve gençlerde, yetişkinlerden farklı olarak bu altı unsurun bir adedinin bulunması kafidir.
Yaygın anksiyete bozukluğu olan çocuklarda, hayatın her alanı ile ilgili ağır telaş hissi bulunabilir. Bu alanlar, çocuğun kendisi, ailesi, yakınlarının sıhhati, ferdî performansı, haberlerde duyduğu sıkıntılar üzere bahisler hakkında olabilir.
Çocuklar birçok vakit kaygılarını lisana getiremediğinde somatik belirtiler olarak bu tasa kendisini gösterir.
Yaygın anksiyetenin başlangıç yaşı 8,5 yaş olarak belirtilse de bu yaş literatürde değişiklik gösterebilmektedir. Gençlerde ergenlik devrinin gelişimsel bir kesimi olan anksiyete ile anksiyete bozukluğu ortasındaki ayrımı yapmak da bazen güçleşebilir. Bu türlü durumlarda gencin alınan hikayesi ve takip süreci epey değerlidir.
Yaş devrine nazaran anksiyetenin yaşandığı alanlar değişim göstermektedir. Örneğin 6 yaşından küçük çocuklar daha çok aile üyelerinden ayrılma, ebeveynini kaybetme, meskene hırsız girmesi üzere hususlarda endişelenirken, ilkokul çağı ve ergenlik periyodunda akademik performans, mevt, fizikî görümüm ve haberler hakkında kaygının ağırlaştığı görülmektedir.
Yaygın anksiyete bozukluğu olan çocuklar, kendilerine karşı çok eleştirel olabilmektedirler. Mükemmeliyetçi tavırları sebebi ile ya daima ya hiç halinde olaylara yaklaşır ve bu tavır birden fazla vakit performans gerektiren aktivitelerden kaçınmalarına sebep olur.
Zorlayıcı çok kanılar ve telaşlı olma hali obsesif kompulsif bozukluğu olan çocuklarda da görülür. İki bozukluk ortasında ayrım yapılması ve durumun gerçek tahlil edilmesi gerekir. Bu iki durumda da fikirlerin tabiatını gerçek anlaşılması, ayırt etmeyi kolaylaştırır.
Yaygın anksiyete bozukluğunda her gün gerçek hayat sorunları hakkında kaygılar olurken, OKB de ise günlük olaylarla bağlantısı olmayan daha az gerçekçi yapıda niyetler vardır.
Yaygın anksiyete bozukluğunun tedavisinde ilaçlı tedavi ve psikoterapi ile tedavi uygulanan tekniklerdir.
