Ne hoş demiş Doç Dr. Cebrail Kısa His Odaklı Çift Terapisi isimli kitabın önsözünde:
“İnsan yarası yarasına denk geleni seviyor. “
“En sevdiğim kelamlardan birisi (bu söz), büyük bir bağlanma, kabul ve sevgi içeriyor. Yarası yarasına denk gelenlerin birbirinin yarasını sarmasını bildikleri için birlikte daha uygun yaşayabileceklerine inanırım.”
Kısa’nın bu kelamları bana hocam Mehmet Zararsızoğlu’nun kelamlarını hatırlattı: “Bilinçdışı bilinçdışını görür.” der Mehmet Zararsızoğlu.
Bilinçdışı bir halde çekiliriz bir sevgiliye… bilinçdışı bir bağ ile bağlanırız birden fazla vakit… ondan bize neyin cazip geldiğini bile bilmeden… neye tutulduğumuzu bile hiç düşünmeden.
…ve Kısa’nın da belirttiği üzere tahminen de yaramız görür yarasını… yüreğimiz görür yüreğindeki acıyı… ve lakin tıpkı acıyı yaşayan o yürek anlar öbür yüreğin ağırlığını… fakat o acıyı yaşayan anlar öbür yüreğin acısını.
Olağan şayet kendi yüreğindeki yaraya bakabilirse… kendi yüreğindeki acıyla yüzleşebilirse… şayet kendi yarasını sarmaya cüret edebilirse. ..ancak o vakit merhem olabilir sevgilinin yarasına insan… lakin o vakit … fakat o vakit dönüştürücü olabilir, o ilişkide… ancak o vakit ömür verebilir birinci evvel o sevgiye.
Ondandır işte… insan yarası yarasına denk geleni sever… insan farkında olmadan da olsa yarasına merhem olabilecek olanı sever.
