Ailede Bağlanma Kuramı
İnsanların kendileri için değerli olan diğerleriyle güçlü duygusal bağlar kurma eğilimlerinin nedenlerini açıklayan ve çocuk ile ebeveynleri ortasındaki bağın, çocuğun güvenlik hissi ve ruhsal gelişimi üzerindeki değerini tanımlayan bir yaklaşımdır. Yani bugünkü çocuğun ebeveynlerine bağlanma formu geleceğindeki bağlarına değerli ölçüde yansır. Tıpkı bugünkü bizim bağlanma formlarımızın çocuk modülümüze dayandığı üzere…
Bağlanma Örüntüleri
Bağlanma biçimi ya da örüntüleri, hayatın erken devirlerinde belirlenen ve süreklik gösterdiği düşünülen, kişinin öbür beşerlerle bağlantı kurma formunu biçimlendiren bir fenomendir.
Ainsworth yabancı durum testi ile laboratuvar ortamında annesinden ayrılan ve sonradan annesiyle buluşturulan çocukların reaksiyonlarını, inançlı ve inançsız bağlanma örüntüleri açısından kıymetlendirmiş ve bunları 3 kümeye ayırmıştır:
• İnançlı (secure),
• Telaşlı / Kaçıngan (anxious/avoidant)
• Korkulu / Kararsız (anxious/ambivalent)
Çocukluk Periyodunda Bağlanma
Bebekliğinde inançlı bağlanma tarzı gösteren çocukların, inançsız bağlanma tarzı gösteren çocuklara nazaran, çocukluk devrinde; daha fazla yeterlik ve kendine itimat hissine sahip oldukları, yetişkinlere daha az bağımlı oldukları, verilen vazifelerde daha sebatkâr oldukları gözlenmiştir.
Bebeklikteki bağlanma tarzı, çocukluk devrindeki toplumsal alakaları de yüksek ölçüde etkilemektedir.
Erkek eşin takviyesi olmazsa anne de güçsüzleşebilir, yorulabilir, çaresiz hissedebilir. Anne güzel ise çocuk da uygundur.
Bir yandan da anne çocukken ne kadar sevildi ve desteklendi ise çocuğuna da misal hisleri besler ve birebir davranışları stantlar.
Büyümedeki ruhsal sıhhatin gelişimi, kişilik yapı taşlarını oluşturur.
Hasılı HER RUHSAL SORUN erken gelişimsel devirdeki Ebeveyn-Çocuk bağlantısında başlar!
