Çabucak çabucak herkes hayatının muhakkak bir vaktinde bir partinin, değerli bir toplantının, buluşmanın ya da sunumun öncesinde anksiyete ( kaygı) yaşayabilir. Kimi bu durumu olduğu üzere kabullenir başeder ve devam eder. Kimi için ise bu o kadar da kolay olmaz.
Gerçeklikle tesirli bir biçimde baş edebilmenin kıymetli evrelerinden birinin gerçeği kabullenmek olduğunu biliyoruz. Şayet bir kişi ayağındaki alçıya alınması gereken kırık kemiği kabul etmezse, kendini kötürüm dahi bırakabilir.
Burada bahsettiğim ” kabul etme” nin tam olarak manası, hiçbir mana atfetmeden yorum katmadan, olduğu haliyle etiketlemeden var olduğu biçimde almak.
Varsayalım, kalp atışınızda bir farklılık hissetiniz çarpıntı üzere ve kendinize şöyle dediniz; ”Şu an biraz heyecanlıyım ya da telaşlıyım ve bu vücudumun heyecanı tabir ediş biçimi..”
Ya da şöyle dediniz;” Kalp krizi geçireceğim, öleceğim, bu bir felaket..” heyecanınıza, korkunuza atfettiğiniz bu aksilikle elbette düşünceyi körüklediniz.
Anksiyete ( kaygı) boğazda yumru hissi, bir dizi çarpıntı, sersemlik, şuur bulanıklığı ve terleme üzere bir kadro semptomları içerebilir. Sık sık bu semptomlardan telaş eder durursunuz. Akabinde bunları bir tehlike ve olması yakın makûs bir şeyin habercisi üzere yorumlarsınız.
Bu daha fazla anksiyete manasına gelir.
Kendinizi ne kadar çok anksiyeteye kaptırırsanız, semptomlar o kadar çok artış gösterir. Kısa vakit içinde de bu durum döngüsel bir hale gelir. Zira semptomlar üzerine haddinden fazla odaklanıyorsunuzdur.
Bir fizikî semptoma seçici bir halde dikkatimizi verirsek bu semptom daha güçlü bir hale gelir. Mesela göz kırpmamıza dikkatimizi yöneltelim. Daha fazla göz kırpmaya başladığınızı fark edersiniz.
Pekala diyelim ki önümüzde bizde korku uyandıran bir durum var. Ne yapacağız? Kolay ya da sıkıntı olanı seçeriz.
Kısa vadeli açıdan KAÇINMAK cazip gelse de, kaçınmanın uzun vadeli sonuçlarını göz önünde bulundurduğumuzda, kaçtığımız surece onu GÜÇLENDİRECEĞİMİZ gerçektir. Kaçmak anlık rahatlamayı sağlarken, hayatımız boyunca ona bağımlı kalmamızı da sağlar.
Meğer kendinizi anksiyeteye nasıl kaptırdığınızı, o sırada nasıl düşündüğünüzü kendinize sorarak dahi uygun bir başlangıç yapabilirsiniz.
Telaşınıza fazla kıymet verir, gözünüz de büyütürseniz muhtemelen kendinize bunun dayanılmaz olduğunu söyler ve kaçınma yolunu seçersiniz. Ona paha biçmekten vazgeçin. Onu kıymetli kılan, gözünüzde bu kadar büyütüp kendinizi baş edemeyeceğinize inandıran fikirleriniz bırakın aksın gitsin. Paha biçmeye son verin.
Anksiyöz (kaygılı) değilmiş üzere davranın.
Neredeyse bütün huzursuzluk biçimlerine gösterdiğiniz dayanıklılığı arttırmayı da öğretebilirsiniz kendinize. Bir tiyatro oyuncusunun, oyununu en düzgün formda sergilemek için tekraren prova yapması üzere, siz de pratik yaparak, DAYANIKLILIĞINIZI ARTTIRABİLİRSİNİZ.
Husus ne olursa olsun, buna dayanamıyorum, başaramayacağım üzere cümleler yerine, bununla yüzleşmek için yeteri kadar güçlüyüm diyebilirsiniz kendinize. Yalnızca denemek isterseniz elbette…
Ve en değerli tedbirlerden biri de ne olacağıyla, başınıza gelmesinden korktuğunuz en makûs ihtimal ortasındaki boşluğu ne cins fikirlerle doldurduğunuza dikkat edin.
Gerçeklik genelde bizim dostumuzdur, ona çarpık bir görünüm katıp tehlikeli hale getiren bazen yalnızca bizim fikirlerimizdir.
