Hayatımız boyunca en az bir sefer, çaresizce mutsuz ve yorgun hissettiğimiz, dikkat dağınıklığı yaşadığımız, diğerleri ile görüşmekten kaçındığımız ve etraftaki insanlara, hiçbir şey yapmadıkları halde hınçla dolduğumuz olmuştur. Bu denli negatif hissin yarattığı boşluk, çaresizlik ve öfkenin altından kalmak bir oldukça güçtür. Şahsî başa çıkma teknikleri ile bu türlü durumlardan bazen sıyrılırken bazen de tahlilsiz ve çaresiz hissetmeye devam ederiz.
Makus hissedildiğinde “depresyondayım” demek aslında mutsuzluğun hudutlarını çizebilmek için ferahlatıcıdır. Lakin temelde duygudurum bozukluğu çatısı altında olan major depresyon için, aşağıdaki belirtilerden en az beşini her gün ve iki hafta müddetle deneyimliyor olmak, bir depresyon sağlıksızsını belirlemeye imkan sağlar;
⟶ Günün büyük kısmında ve en az iki hafta müddetle her gün, çökkün ve üzgün hissetmek
⟶ Günlük işler ve faaliyetlerle ilgili hoşnutsuz hissetme
⟶ Uyku bozuklukları; örneğin gece uykuya dalmada zorluk yahut gece sık sık uyanma
⟶ Davranışların yavaşlaması yahut tam aykırısı panik halinde olma
⟶ İştah azalması yahut iştah artışı, buna bağlı olarak gözle görülür kilo kaybı yahut kilo alımı
⟶ Çok yorgunluk ve güç eksikliği hissetme
⟶ Değersizlik ve suçluluk hisleri, daima kendini olumsuz bir biçimde eleştirme
⟶ Dikkat toplamada zahmetler
⟶ Tekrarlayan vefat ve intihar kanıları
Depresyonlu bireylerde niyet yapısı da bariz bir biçimde farklılaşmış durumdadır. Kendileri, gelecekleri ve içinde bulundukları etraf hakkında kaygılı, olumsuz ve karamsar niyet kalıplarına sahiptirler. Bu kalıp kanılar, depresif belirtileri olan bireylerde olumsuz otomatik kanıların yaygınlaşmasına yol açar. Bu olumsuz kanılar tipik bir biçimde öbürleri tarafından sevilebilirlik ve kabul görme ile alakalıdır.
Örneğin, işteki ufak bir başarısızlığı depresyonlu bir bireyde geçmişteki ve gelecekteki mümkün yetersizliğinden kaynaklanmış üzere algılanabilir ve dermanı olmayan bir durummuş üzere ıstırap yaşanabilir.
Depresif bireyler, olumsuz ömür olaylarına odaklanmaya daha çok meyillidirler. Olumsuz sözlere karşı algıda seçicilik yaşamaktadırlar. Yapılan bir araştırmada, depresyon teşhisi alan bir küme sağlıksızya bir söz listesi verilmiştir ve içinde “başarısızlık, mağlubiyet, aldatılma” üzere olumsuzluk içeren sözlerin de bulunduğu bu listeyi olabildiğince süratli okumaları istenmiştir. Bu küme, zihinsel ve eğitimsel açıdan bir farkları olmadığı halde depresyon teşhisi olmayan kıyas kümesine nazaran listeyi daha uzun müddette okumuştur.
Bu araştırmada, depresif sağlıksızların olumsuz sözler üzerinde daha uzun müddet durarak daha çok vakit kaybetmeleri, aksiye karşı algısal bir seçicilik yaşadıklarını gösterir.
Bu çalışma günlük hayata uyarlanırsa, depresif bireylerin olumsuz olayların ve telaffuzların üzerinde daha çok durduğunu ve olumsuz hislerini daha çok beslemeye meyilli oldukları çıkarımını yapılabilir.
Major depresyon başa çıkılması güç ve hayatın seyrini etkileyen bir sağlıksızlıktır. Lakin tahlilsiz ve çaresiz değildir, ilaç tedavisi ve psikoterapi ile, birden fazla vakit tek başına psikoterapi ile başa çıkılabilen ve denetim altına alınabilen bir durumdur. Hayatın çeşitli sorumluluklarının yanı sıra depresyon ile boğuşmak yorucu ve güç gerektiren bir iştir. Bu sebeple karşı koyulmalı ve tahlil yollarına başvurulmalıdır.
