Depresyon; çocukluk ve ergenlik periyodu ruhsal bozukluklarının kıymetli bir kısmını oluşturan, psikiyatrik sağlıksızlıklar ortasında en sık görülenlerin başında gelmektedir. Depresyon tanısı koyulması için belirtilerin en az iki hafta sürmesi ve kişinin günlük hayatını etkileyebilecek seviyede olması gerekmektedir.
Çocuklarda depresyon tanısı gelişim evrelerine nazaran bedellendirilmektedir. Örn; çok ağlama, uyku düzensizlikleri, yemek yemek istememe, içe kapanma, davranış problemleri, okul muvaffakiyetinde bariz düşme üzere belirtilere dikkat edilmelidir. Erken çocukluk periyodunda depresyon; ebeveynin ilgisiz oluşu, çok hami tavrı, sevilen kişinin/nesnenin kaybı, aile içinde bağlantı sıkıntılarının yansıdığı münasebetler, ailede depresyon hikayesi olan, istismara uğrayan çocuklarda vb. sebeplerden olabilmektedir. Bayanlarda daha sık görülen depresyonun belirtileri;
-
Kendinden nefret etme, şiddetli suçluluk duygusu,
-
Kararsızlık,
-
Dikkati odaklayabilme ile ilgili zahmet yaşama,
-
Unutkanlık,
-
Uyku düzensizlikleri, uyku ile ilgili bariz farklılıklar,
-
Çabuk sonlanma, huzursuzluk hali, yorgunluk hissetme,
-
Yeme bozuklukları; iştahta artma yahut azalma,
-
Ümitsizlik, çaresizlik, kendini kıymetsiz hissetme üzere hisler,
-
Yalnız kalma isteği ve etraftan uzaklaşma,
-
Sebepsiz baş ağrısı vb. daima ağrılar hissetme,
-
Hiçbir şeyden zevk almama, isteksizlik,
-
İntihar kanıları yahut intihar teşebbüsünde bulunma,
-
Alkol kullanımı.
Bu belirtilerden birkaçı yahut birçok yaşanıyorsa, erken devirde müdahele edilebilmesi açısından profesyonel bir dayanak alınması önerilmektedir. Değerlendirme’de kullanılan ruhsal testler ve medikal incelemeler değerli bir yer tutmaktadır. Danışanın yaşadığı meseleler ve alınan hikayenin de tedavinin istikametini belirleyici bir rolü vardır. Psikoterapiler (oyun terapisi, ferdi terapi, aile terapisi vb.) ve medikal tedavi depresyonda fonksiyonel olarak kullanılan formüllerdir.
