Anne, baba yahut çocuğun bakımı, sıhhati ve korunmasından sorumlu şahısların giriştiği yahut girişmeyi ihmal ettiği hareketler sonucunda çocuğun her türlü fizikî, ruhsal, cinsel yahut toplumsal açıdan ziyan görmesi, sıhhat ve güvenliğinin tehlikeye girmesi olarak tanımlanabilir. İstismar edilmiş çcoukların, başlarına ne geldiğini anlamaları gerekmekte yaşlarına uygun formda açıklanmalıdır. Çocuklara, uğradıkları istismarın asla kendi yanlışlarından kaynaklanmadığı ve bu mevzuyla ilgili konuşma hakkına sahip oldukları anlatılmalıdır. Ayrıyeten kendileri üzere istismara uğrayan ve ihmal edilen birçok öteki çocuk olduğunu da öğrenmeleri gerekmektedir. İstismar her yerde yaşanabilir. Bu durumun sosyo ekenomik seviyeyle ya da nerede yaşadıklarıyla ilgisi yoktur.
Çocuklar, onları bunaltan güç hisleri anlamak ve söz etmek için yardıma muhtaçlık duyarlar. Yaşadıkları birçok kayıp için yas tutmaları gerekmektedir. Çocuklar daha sonra hissettikleri sıkıntı hislerle nasıl yüzleşebileceklerini ve bunlarla sağlıklı bir biçimde nasıl başa çıkabileceklerini öğrenebilirler.
Çocuklar yetişkinler tarafından istismara uğradığında ya da gerekli formda korunmadığında, onlara güvenmeleri hayli zordur. İnsanlara uzaklık koymak isteyebilirler, fakat birebir vakitte yakınlığa ve itimat hissine da muhtaçlık duyacaklardır.
İstismara uğrayan çocuklar kendisini istismar edeni bir diğer birisine söylediği andan itibaren kendi içinde bir hafifleme ve rahatlama yaşamaya başlayacaktır. Kıymetli olan ona güvenebilmek ve onu âlâ bir halde dinleyebilmektir. Kendisi bir yakınına bu türlü bir olayı söylediği andan itibaren aslında bir yardım daveti yapmaktadır. Kendisini suçlamaya hazır pozisyonda olduğu için ondan gelen yardım davetini anlayıp bu durumu gerekli ünitelere söylemek gerekmektedir böylece kendisine güvenildiği ve korunabileceği hissini onda hissettirmiş olabiliriz. Bu durumda ondan yaraları kapatmanın öncelikli bir yoludur.
İstismara uğrayan çocuklar hayatta kalmanın bir yolun olarak güçlü olanın, yani istismar eden kişinin tarafını tutabilirler. Şiddetin yaşandığı meskenlerde yaşayan çocuklar öfkelerini yönetmek konusunda zorlanabilmektedir. Kendisini ayakta tutabilme yolu olarak güçlüyü rol model alabilme riski vardır. İnanç sorunu yaşayan çocuklarda bu durum maalesef sık görülebilmektedir. Gelecek kuşakların de istismarcı olmalarını önlemek için onlara eğitim takviye ve daha güzel yetişkin modeller sağlanmalıdır.
İstismara uğrayan çocuklar kendilerini çoklukla umutsuz, kıymetsiz ve güçsüz hissederler ve kendi faydalarına yönelik hareket edemezler. Bu hususta uzmanlaşmış profosyonellerden ruhsal yardım almaları gerekmektedir.
