Çocukların gelişimi sırasında gelişim periyodunun getirdiği zorluklar yanında çeşitli ömür olaylarının da zorlayıcı tesirleri olmaktadır. Bu zorlayıcı ömür olaylarından kimileri; okula başlama, bakıcı değişikliği, anne baba tartışması, kardeş doğumu, taşınma, kayıplar ya da boşanmadır.
Boşanma bir çok istikametiyle gelişmekte olan çocukları etkileyen değerli bir süreçtir. Anne baba evlilik sürecinde tıpkı vakitte karı koca rolünü de yürütmektedir. Süregiden ömürlerinden yaklaşık 18-21 yıla bulabilecek bir ebeveynlik işini üstleneceklerdir. Vakit içinde karşılaşılan çeşitli zahmetler bu iki insanın birlikte keyifli olmasından çok mutsuzluğa neden olabilmektedir. Ekonomik problemler, aile büyüklerinin daima evliliğe müdahale etmeleri hatta geniş aile modellerinde büyükleri ile birlikte yaşama ve bundan kaynaklanan toplumsal ya da kültürel farklılıkların tesirleri, cinsel sıkıntılar, besbelli ruhsal ya da fizikî sıhhat sıkıntıları, irtibat engelleyen farklı kişilik özellikleri, inanç bağını bozacak eşlerden birinin ihaneti, aile içi şiddet, eşlerin birinin statüsünde değişiklik ya da iş değişikliği nedeniyle kent değiştirme üzere bir çok neden eşlerin birbiri ile geçimini etkilemekte, boşanmaya kadar süren bağ meselelerine neden olmaktadır.
Başlangıçta bırbırını tanımayan ve yakınlaşma sürecinde yaşanan ağır hislerin yerini öfke, kızgınlık, hayal kırıklığı ve daima tenkidin yer aldığı tartışma devirleri yer alabilmektedir. Aslında bu devirlerde bile farklı hisler yaşanabilmektedir. Bilhassa anne baba ile ilgili hisler evliliğin sürdürülmesi konusunu tekrar gündeme getirmelerine neden olmaktadır. Lakin bu olumsuz hisler içinde eşlerin kendi sıkıntılarına düştükleri ve anne baba olarak çocuklarıyla fazla ilgilenemediklerini görüyoruz.
Çocukların olmadığı durumlarda, yani anne babalık fonksiyonu olmadığı durumda, iki yetişkin insan, sonra ki yaşantılarını nasıl sürdürecekleri konusunda kararlarını verecek ve bu doğrultuda yaşantıları sürdüreceklerdir. Lakin ebeveynlik fonksiyonu bu sürecin işlemesini güçleştirecektir.
Çocuk ruh sıhhati açısından bakıldığında anne babanın birebir vakitte karı koca olması gerekmemektedir. Çocukların ruh sıhhati açısından birlikte yaşayan ebeveyninin memnun olması, onların mutsuz lakin birlikte olmalarından çok daha kıymetlidir. Birlikte yaşayan lakin daima birbirini kıran aşağılayan ya da tartışan anne baba ile yaşamak çocuklar açısından çok daha güç olacaktır. Sevdiği iki insanın birbirini daima aşağılaması çocuğun başını karıştıracak, mutsuzluk çocuğa bulaşacaktır. Sevdiği bu beşerler sandığı üzere yeterli değil de birbirini üzecek, dövecek ya da aşağılayacak kadar berbat müdür? Çocuk gelişimi sırasında büyümenin bir rehber eşliğinde gelişeceğini düşündüğümüzde birlikte yaşanan yetişkinlerin ‘değerleri’ ya da ‘davranışları’ özümsenerek, çocuğun içinde gelişecek olan kişiliğin yapı taşlarını oluşturacaktır. Model alınacak bu özelliklerin olumlu olması bu süreci kolaylaştırır. Gelişiminize baktığınızda, bir sinema, roman ya da masalda bile güçlü ve uygun olan karakter ile özdeşim kurduğunuzu hatırlarsınız.
Karar eşlere aittir, bu süreç yenden birlikte yaşamayla ya da boşanma kararı ile sonuçlanabilir. Kıymetli olan alınan bu karar sonucunda çocuk ya da genc ile birlikte yaşanılan ailenin mutluluğudur.
