Ferdî alakalara olan genel ilgi göz önüne alınırsa, elbette yakın alakaların neden tehlikede olduğunu bilmek isteyeceğimizi düşüneceksiniz. Bir noktaya kadar bunu biliriz. İçimizde yığınla insan, aşk, dostluk ve evlilik üzerine tanınan psikoloji kitaplarına para yatırmakta, kendi ferdî problemlerimizi birbirimizle tartışmakta, bazılarımızda profesyonel danışmanlığa muhtaçlık duymakta. Bütün bunlar bağlar üzerine düşündüğümüz ve baş yorduğumuzun göstergesidir. Lakin ne yazık ki kendimiz ve ilgilerimiz hakkındaki inançlarımız ve başımızdaki semboller peri masalları, televizyon kültürü ve pembe dizilerden oluşmuş makûs bir karışımdan ibaret. Bütün bunlar ne tam olarak ulaşılabilir ne de istek edilebilir beklentiler yaratırlar. Bütün bunların tesirinden lakin şahısları ve ferdî ilgileri daha yeterli kavrayarak kaçabiliriz.
Uzun müddetli münasebetler gevşediğinde ya da bittiğinde, beşerler ekseriyetle “Ne oldu?” diye sorar. Bu durumu soruşturmamızın, didiklememizin nedenleri neler olabilir? Bitmek üzere olan bağlantıyı tamir etme eforu mı, emsal bir meseleyle karşılaşmamak için sorun saptama eforu mı yoksa orta da dönüp duran katmerlenmiş dedikodulara katılma isteğimiz mi?
En büyük yanılgımız ferdî ilgilerimizi bilhassa aile ve evlilik münasebetimizi günlük ömrümüzde kullandığımız güçlü objelere benzetip dışarıdan bir tesir olmadığı sürece bozulup dağılmayacağını düşünmemizdir. İnsan münasebetlerini statik olarak algılar ve düşünürüz. İnsan ilgilerini bilhassa de aile ve evlilik alakalarını statik olarak düşündüğümüzün en hoş delili kullandığımız lisan ve davranışlarımızdır. Bir münasebet bittiği vakit “İlişkiye ne oldu?” diye sorar kısmen de olsa birtakım etkenlerin ortaya girerek bağlantıya ziyan verdiğini düşünürüz. Çoğumuz ortaya öbür şeyler sağlıksızlık, ekonomik sıkıntılar, cinsel meseleler, sadakatsizlik, ailevi problemler vb. girdiğinde, bağımızın çözüleceğini düşünme eğilimindeyiz. Kısaca bağlarımızın bitme nedeni olarak daima dış etmenler arama eğilimindeyizdir. Bir münasebet bittiğinde hem bağlantı içinde yer alanlar hem de dışarıdan gözlemleyenler bağın bitmesine neden olan bir sorun arama eğilimindedirler neden bittiğinin yanıtını ararlar. Fakat varmaları gereken sonuca en güzel ve sade açıklamaya varamazlar: Alaka bitmiştir zira iki insan artık birbiriyle bağlı değildir.
Dinamik sistemler, tabiatları gereği daima güç almadıkları sürece işleyemezler. Bir bebek travmatik bir hasardan ya da yetersiz beslenmeden ötürü ölebilir. Ağaçlar yıldırım isabet etmesi sonucu ya da kuraklık sonucu ölebilir. Bir radyo ve ya televizyon gereğince sinyal alamıyorsa çalışmaya bilir. Ferdî bağlarda böyledir. Dış güçlere karşın direnen sağlam şeyler değillerdir. Daha çok onların ayakta kalmasını sağlayacak bir şeyler yapıldığında, iki tarafta daima manalı bir biçimde birbirleriyle bağlantı içinde olduğunda ömürleri uzatılabilir.
Alakaları dinamik birer faaliyet olmaktan çok, güçlü objeler olarak algılamak bir ekip meselelere yol açar. Yıpratıcı güçlere karşı kalkan oluşturarak güçlü objeleri onlardan muhafazaya çalışırız: Konutlarımızın etrafına parmaklıklar dikeriz; kapılarımızı kilitleriz.. Tıpkı halde, hasara yol açıcı dış tesirlerden koruyarak, ilgimizi ayakta tutabileceğimize inanırız. Eşlerimizi karşı cinsin cazip üyelerinden uzak tutarız; kendimizi maddi yıkımdan koruruz. Ancak münasebet kurmayı unutabiliriz
