Romantik bir bağa başladığınızda, hayatınıza giren bireyle birlikte hayatınızın öncelikleri yer değiştirmeye başlayacak, alışkanlıklarınız ortak zevkler, beğeniler doğrultusunda tekrar şekillenecektir. Münasebetin ilerlemesiyle birlikte umutlarınız ve hayalleriniz ben olmaktan çıkıp biz olarak yaşanmaya başlayacaktır. Münasebetiyle artık sizin için hayat çift kişiliktir. Pekala, bağlar çıkmaza girdiğinde yani ayrılık kapıyı çaldığında, neler yaşarız, hangi hisler bizi ele geçirir, nasıl davranırız, bu durumla baş etmek için neler yaparız ya da yapmalıyız?
Her ne sebeple olursa olsun ayrılık örseleyici, psikolojimizi olumsuz tarafta etkileyen travmatik bir durumdur. İster ilgiyi sonlandıran taraf olun, ister terkedilen taraf olun her halde ayrılık sürecini yaşarken belli ruhsal evrelerden geçeriz. Yapılan araştırmalara nazaran bayanların ayrılık sürecini erkeklerden daha ağır ve uzun yaşadığı söz edilse de bireylerin kişilik özelliklerinin cinsiyet kadar tesirli olduğu da göz önünde bulundurmak gerekiyor.
Öncelikle ayrılık bir kayıp durumu ve yas sürecidir. Birlikte geçirilen vaktin, edinilen alışkanlıkların, kurulan hayallerin elhasıl bağın kaybıdır. Başka taraftan sevdiğiniz kişinin kaybıdır. Ayrılıkla karşı karşıya kaldığımız birinci günlerde şok evresine gireriz. Kısa periyodik bir şaşkınlık halidir bu. Durumun gerçekliğini anlamaya çalıştığınız ne yapacağınızı bilemediğiniz bir vakit dilimidir. Hayat durmuş üzeredir. Vakitle şok evresi yerini inkâr evresine bırakır. İnkâr, o kişiyi kaybettiğiniz gerçeğini fark ettiğiniz lakin kabullenemediğiniz periyottur. İnkâr birinci etapta bireyin korkularını yenmesi ve ümitsizliğe düşmesini maniler. Münasebetiyle eski sevgiliyle irtibat kurma gayretlerine girersiniz. “Diş fırçamı konutta unutmuşum almaya geleceğim” ya da “Rüyamda seni gördüm yeterli misin?” üzere iletiler atarak görmek ve konuşmak için mazeretler üretirsiniz. Bir yandan da toplumsal medyadan takip halindesinizdir. Koyulan her fotoğrafa ya da yapılan her yoruma umut dolu manalar yüklersiniz. Etrafınızdaki bireylerden alakanızın devam edeceği konusunda onay almak istersiniz. O kişinin geri döneceği ile ilgili kurgular oluşturur ve beklersiniz. Bu bekleyiş uzadıkça vakit zaman öfke ve kızgınlığı da beraberinde getirir. Pazarlık periyodu başlar ve ayrılığın sebeplerini bulmaya çalışırsınız. Keşkeler denizinde boğulduğunuz anlar çoğalır. “ Keşke daha dikkatli davransaydım.”, “ Keşke daha anlayışlı olsaydım” o denli olsaydı bu türlü olurdu halinde cümleler uzayıp masraf ve nihayetinde depresyon devrine geçilir. Bu devirde kaybın kabul edildiği ve vedalaşıldığı devirdir aslında. Ayrılık sürecinin yaşanması gereken en sıkıntı periyodu olan depresyon devrinde hayat manasını sizin için yitirmiştir. Onsuz olamayacağınızı düşünürsünüz. Yaptığınız birçok şeyden keyif alamaz hale gelirsiniz. Mutsuzluğunuz katlanılmaz hal aldığında artık kabullenme etabına geçmiş hayatınızın bu sayfasını kapatmaya hazırsınızdır. Gerçeği kabul etmiş ve hayata tekrar yeni manalar yüklemek için yola koyulmuşsunuzdur.
Hayatınızın en acı günlerini geride bırakırken ayrılık en âlâ tecrübeniz olmuş olur. Mevlana’nın da dediği üzere “Ayrılık içinde insanın gözünü açıp kapayıncaya kadar geçen vakit yıl üzere gelir.” Fakat geçer. Bir sonraki ay ayrılık süreciyle nasıl baş edilir bahisli yazımla sizlerle buluşacağım.
