Fakat gerçek güzelleştirebilir “Aşk”ı…
Neden çıktı karşıma bu adam diye hiç düşündünüz mü?
“Neden vuruldum sana?”, ” Neden sevdim seni?” dediniz mi hiç içinizden de olsa…
Bilinçdışı bir çekimle başlar aşklar… evvelce de yazmıştım “yarası yarasına benzeyeni sever insan”… “acısı acısına benzeyeni sever”…
“Neden çıktı bu adam?” karşıma diye hiç düşündünüz mü? Hiç yaranızı düzgünleştirmek için çıktığınızı düşündünüz mü? Hiç ona ne kadar benzediğinizi düşündünüz mü?
Yarası yarasına benzeyenler anlar birbirinin halinden… o yüzden çıktı karşınıza… birinci evvel kendinizi sonra… o gerçeklikte… o içtenlikte onu güzelleştirin… onun varlığında kendinize bulduğunuz yeni manayla… onun da kendini yine anlamlandırmasına vesile olun diye çıktı…
Nasıl olucak ki artık bu? diye sorduğunuzu duyuyorum. Bakın Greenberg & Johnson (2012) nasıl açıklıyor bunu:
“Zayıf irtibat marifetleri sıklıkla kâfi açıklığa ve açık bir diyaloğa yer vermeyen bir bağ tarifini yansıtır; bu nedenle örneğin bir partner karşıdaki kişinin ortaya aralık koyma üzere savunma yansılarından çok kaygı hisleri ile ilgili dürüst kelamlarına şahit olduğunda; partnerin savunmasızlığına dair oluşan yeni algısı yeni bir cevabın ortaya çıkmasını sağlar. Bu, sürece yeni bir etkileşimsel döngü kazandırmış olur.”
Yani gerçekle olucak… “mış gibi” yapmadan, dürüst sözlerle olacak … eski ezberleri bir kenara bırakıp yüreğinizdeki gerçeği paylaşmakla olacak…
Zira lakin gerçek güzelleştirebilir sizi… fakat gerçek güzelleştirebilir bir ilgiyi… zira lakin gerçek…. gerçek dönüştürebilir aşkı…aşkınızı
