Anksiyete (kaygı) ve depresyon (çökkünlük), kişinin zihinsel, duygusal ve fizikî yeterli oluşu üzerinde olumsuz bir tesire sahip olabilir. Anksiyete ve depresyonun, muhakkak sıhhat durumlarının gelişimi için risk faktörleri oluşturduğu ve bu durumlardan güzelleşmeyi zorlaştırdığı ve geciktirdiği gösterilmiştir.
Diyabet
Anksiyete (kaygı) ve depresyon (çökkünlük) Tip 1 ve Tip 2 Diyabet gelişimi için risk faktörleri olarak bilinmektedir. Ayrıyeten anksiyete ve depresyonun, diyabetli sağlıksızlarda komplikasyon riskini arttırdığı da gösterilmiştir. Depresyon ve diyabet sıklıkla birlikte bulunur, lakin günümüzde depresif diyabetik sağlıksızlarının yaklaşık %25’i klinik pratikte tanımlanmaktadır (Gureje, 2011). Uzun periyodik depresyonda ve Diyabet daha zayıf glisemik denetim, yüksek komplikasyon riski ve düşük ömür kalitesi ile bağlantılıdır. Bu nedenle, anksiyete ve depresyon için tarama ve delile dayalı ruhsal dayanağın sağlanması diyabet tedavisinde büyük ehemmiyet taşımaktadır.
Kalp Sağlıksızlıkları ve Kalp Krizi
Depresyonun şu anda koroner kalp sağlıksızlığı ve kalp krizi gelişimi için kıymetli ve bağımsız bir risk faktörü olduğu bilinmektedir. Ayrıyeten, 2011 yılında Cavallo tarafından yapılan bir araştırma anksiyete ve depresyonun kardiyak olay sonrası güzelleşmeyi zorlaştırabileceğini de göstermiştir.
Kanser ve Lösemi
Hayatı tehdit eden bir sağlıksızlığın, semptomların ve tedavinin biyofiziksel tesirlerinin teşhisi bireyin bu sağlıksızlıkla baş edebilme yeteneğini zayıflatabilir. Denetim duygusu, vücut algısı, çalışabilme yeteneği, mali durum ve kişinin ailesini desteklemek için duygusal elverişlilik kesintiye uğrayabilir. Antrenman yapmak için motivasyon ve enerjik olmak, arkadaşlarını ziyaret etmek, randevulara katılmak ve geleceği planlamak büyük işler üzere görünebilir. Sağlıksızlığın tekrarlanması ile ilgili tasalar bireyleri meşgul edebilir, iyileşmelerini ve ahenk sağlamalarını zorlaştırarak engelleyebilir. Araştırmalar, kronik bir sağlıksızlığa sahip olmanın bireyleri artan tasa ve depresyon riskine maruz bıraktığını göstermiştir. Anksiyete ve ümitsizliğe düşmek üzere ruhsal düşüncelerin tedavi edilmesinin, bu bireyler için sonuçlarını ve ömür kalitesinin güzelleştirdiği gösterilmiştir. Kanser tanısı almış bireylerin yakınları da sağlıksızlar kadar bu süreci yaşamaktadır. Bu sürece ahenk sağlamak yalnızca sıhhatsiz için değil sıhhatsiz yakınları için de bir gerekliliktir. Unutulmamalıdır ki sıhhatsiz yakınlarının kendilerine gereken psiko-sosyal dayanağı verebilmeleri kanser sağlıksızsı yakınlarına çok daha güzel bir dayanak ve bakım verebilmenin önünü açmaktadır.
