Karşımda oturan birçok şahıstan şu cümleleri duydum;
Güzel/ yakışıklı değilim
Kim benimle olmak ister ki
Sevilecek bir yanım yok
Gerçekte olduğum kişiyi görmelerinden korkuyorum;
Beni nitekim tanısalar aslında sevmezler
Saçmalayacağım ve rezil edeceğim kendimi
Beni sahiden şaşırtan cümleler bunlar. Zira ekseriyetle karşımda tanımladıklarından çok diğer beşerler oturuyor olur. Evet hoş ya da güzel. Elbette sevilmeye kıymet, maharetsiz olmayan, hisleri, fikirleri, istekleri olan başka insanlardan farklı olmayan beşerler. Birebir vakitte kendilerine karşı fazla tenkitler ( negatif istikamette ), kendilerini objektif bir biçimde görüp yorumlayamayan.
Pekala Benim görüşümle onların görüşü ortasındaki fark nereden kaynaklanıyor. Nasıl oluyorda birebir beşere baktığımız halde farklı şeyler görüyoruz. İşte o noktada algımızı etkileyen şemalarımızdan bahsedebiliriz.
Çocukluğumuzdan itibaren dünyamızda deneyimlediğimiz her şeyin oluşturduğu şemalar. Çocukluk çağımızda kimi durumlarla baş edebilmek için kendi usullerimizi oluşturmuş olabiliriz. O vakit hakikaten bu yollar işe yaramış da olabilir. Ama yetişkinlikte hala o prosedürleri uyguluyorsak, hayatımızdaki problemleri çözmeye, o zamanki kadar katkı sağlamıyor, hatta , işleri çıkmaza sokuyor olabilir.
Hayal edin benimle birlikte; anaokulundasınız biraz dolgun yanaklara, yuvarlak çerçeveli gözlüklere sahipsiniz. Arkadaşlarınız size ”şişko, dörtgöz” üzere sözlerle sesleniyor. Bu sizi kırıyor, üzüyor, utandırıyor tahminen de daha fazlası. Zihninizde beşerler acımasız, güvenilmez üzere niyetler oluşuyor. Onlardan uzak durmanız gerektiğine karar veriyorsunuz sonrasında. O denli de yapıyorsunuz.
Ortadan yıllar geçiyor artık yetişkin bir birey oluyorsunuz, lakin o gün orada olanların oluşturduğu şemanızla artık ve burada yaşamaya çalışıyorsunuz. Kendinizi yalnızlığa mahkum etmiş, izole bir hayat süren bir birey olarak yaşıyorsunuz, ya da yaşadığınızı varsayıyorsunuz.
Yetişkinler daha beğenilen görülü, esnek ve aydınlıktır. Gerçek manada olgunlaşmış yetişkinler insanların gözlükleriyle, kilolarıyla alay etmezler. Insanların kusurlarını aramaz, tenkit yaptıklarında dahi yapan tenkitler yaparlar. Insanların yanılgılarını bulmaya odaklı değillerdir. Onlar vakitlerini gereksiz konularla öldürmezler. Münasebetiyle çocukluk çağında acımasız olan insan, yetişkinlik devrinde ilerlemiş ve kendini geliştirmiştir. Sizin o vakit oluşturduğunuz şemanız bugün işlememektedir.
O gün orada hırpalanan o çocuğa ulaşın ve ona sarılıp yalnız olmadığını söyleyin. Onu yalnızlığın oluşturduğu o soğukluktan yetişkin halinizle kurtaracağınızı söyleyin. Dünyada hassas olmayan insanların varolmasının, sizin varoluşunuza tesir etmesine müsaade vermeyin .
Onlar siz umursadığınız surece varlar. Ve sizin umurunuzda olmayı mutlaka hak etmiyorlar.
Artık tekrar bak kendine. O çocuğun söylediği üzere berbat değilsin..
Kimbilir kime kızmıştı o gün, tahminen de çok mutsuzdu. Senden çıkardı başına gelenlerin acısını. Şimdi yeteri kadar güçlü olmadığından beşerler çocukken bu türlü yollar kullanabiliyor. Artık senin gerçek dışı her kanıyı sorgulama vaktin.
Bir niyet zihninize geldiğinde o niyetin nereden geldiğini kendinize sorun. Bu niyet sizin fikir alışkanlığınızdan mı geliyor ya da bir gerçeklikten mi?
Bilimsel metot müşahedeyle, tahlil et ve sonuca git der, özetle. Hayatımızda bilimsel usulü kullandığımız surece daha az ziyan göreceğimize inanıyorum.
Sorgulama cüreti gösterebilenlere…
