Etrafınızdaki şahıslara affetmenin ne demek olduğunu sorduğunuzda, “uğradığınız haksızlıkları unutup, o bireyle münasebetinizi sürdürmeye devam etmek” manasına gelen yanıtlar alırsınız.
Halbuki affetmek, ne yapılanları unutmak, ne de o şahısla konuşmaya devam etmektir. Affetmek, o kişiyi hatasız bulduğunuz manasına da gelmez; yanılgısını görmezden geldiğiniz manasına da. Birçok şahıstan şu cümleleri duyabilirsiniz; ”Affettim, zira onu çok seviyorum.”, “Affettim, zira onsuz yapamıyorum.”, “Affedersem kendimden ödün vermiş olurum.”, “Affedersem tıpkı yanılgıyı tekrar eder.”
Lakin affetmenin karşı tarafla alıp veremediği bir şey yoktur. Affetmek, bizim seçimimizdir. Affetmek, kendi iç dünyamızda aldığımız bir karardır. Özgür irademizle, yaşadıklarımızdan kaynaklanan olumsuz, bizi yıkan hisleri daha fazla içimizde barındırmaktan vazgeçmemizdir. Bu durumu “Oburunu affetmeyen kimse, kendisinin de üzerinden geçmek zorunda olduğu köprüyü yıkmış olur.” kelamıyla çok hoş bir biçimde tabir etmiş George Herbert.
Affetmek, karşılaştığınız durumlardan ders çıkarmanızı sağlar. Affetmediğiniz sürece kendinizi cezalandırmış olursunuz; siz her ne kadar karşı tarafı cezalandırdığınızı düşünseniz de. Ve affetmek zordur, onun için ”Affetmek büyüklüktür.”
Affetmek, sizi güzelleştirir. Bunu anlamak için, karşı tarafı affetmediğinizde neler deneyimlediğinize dikkat etmeniz kâfi olacaktır; hem fizikî olarak hem de ruhsal olarak… Affettiğinizde hafifleyeceksiniz.Kendinizi özgür bırakacak, özgürleştireceksiniz.
Araştırmalar da affetmenin birçok olumlu tesirini gözler önüne seriyor. Affeden şahıslar, daha sağlıklı bağlar kurabiliyorlar. Kan basınçları azalıyor ve kalp atım suratları olağanlaşıyor. Hafızaları daha güçlü oluyor, beden savunma sistemleri daha yeterli çalışıyor, kronik ağrıları ve uyku sorunları azalıyor, münasebetiyle hayat kaliteleri hayli yükseliyor.
Siz de tüm bu değişiklikleri kendinizde fark etmek istemez misiniz?
Öyleyse, biraz kendinize müsaade edin ve yalnız kalın.
Artık uygunca düşünün… Kimi affedemiyorsunuz? Kendinizi mi, yoksa size haksızlık ettiğini düşündüğünüz birisini mi?
Yaşadığınız tecrübesi kabullenin.
“Bunu bana nasıl yapar?”, “Nasıl bu türlü bir yanılgı yaptım?”, “Bunun sonuçlarına katlanmalı(yım).” üzere ruhunuzu incitecek niyetleri bir kenara bırakın.
Ona / kendinize söylemek istediklerinizi söyleyin.
Ve onu / kendinizi affettiğinizi de söyleyin.
O kişi affettiğinizi bilmese de siz KENDİNİZ İÇİN bilin.
AFFEDİN…
Kaynakça: Nakajima, Şafak (2017) ” Affetmek”
Tibbits, Dr Dick (2007) Affetmenin Uygunlaştırıcı Gücü. Çev. H. Canlı, Kalemus Yayınları
